Rezerwat przyrody „Rabinówka” (faunistycznyi torfowiskowy) został utworzony w 2005 r.
i obecnie zajmuje powierzchnię 652,45 ha. Celem jego utworzenia było zachowanie ze względów przyrodniczych, naukowych i dydaktycznych, ostoi rzadkich i chronionych gatunków awifauny lęgowej, a w szczególności populacji cietrzewia Tetrao tetrix na terenie Niecki Gródecko-Michałowskiej. 
Najcenniejszym elementem flory rezerwatu jest brzoza niska Betula humilis, będąca pod ścisłą ochroną gatunkową i ujęta w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (gatunek zagrożony wyginięciem w Polsce – kategoria EN). Jest to gatunek borealny (północny), będący pozostałością z okresu lodowcowego w naszej florze (relikt glacjalny). W ostatnich dziesięcioleciach obserwuje się w Polsce zanikanie stanowisk brzozy niskiej w wyniku osuszania i zarastania torfowisk.
Fragment Niecki Gródecko-Michałowskiej obejmujący rezerwat przyrody „Rabinówka” 
stanowił jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku obszar użytkowany rolniczo, głównie jako łąki kośne. Budowa Rowu Tartacznego pod koniec XIX w. oraz zakrojone na szeroką skalę melioracje prowadzone w latach 50., 70. i 80. XX w. przyczyniły się do drastycznego obniżenia poziomu wód gruntowych w rezerwacie jak i w całej Niecce. Zmiany te w połączeniu z zaniechaniem użytkowania rolniczego spowodowały zubożenie cennych siedlisk.
Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków aktywnie uczestniczyło w pracach nad utworzeniem rezerwatu i w realizacji zadań ochronnych. Od powołania rezerwatu wykonało szereg ważnych zabiegów ochrony czynnej dla zachowania walorów „Rabinówki”: koszenie łąk, kształtowanie ekotonów (strefy przejściowe między ekosystemami), odsłonięcie stanowisk brzozy niskiej, wykonanie budowli piętrzących na rowach odwadniających rezerwat i zasypanie ponad 6 km rowów w jego sąsiedztwie.
