Rybitwa rzeczna jest w Polsce gatunkiem ściśle chronionym, narażony na wyginięcie (Bukacińska & Bukaciński 2004) – kategoria LC (Least Concern). Zgodnie z opublikowaną Czerwoną listą ptaków Europy przygotowaną przez Komisję Europejską i BirdLife International rybitwa rzeczna jest gatunkiem z oceną: LC, gatunki najmniejszej troski, narażone na wyginięcie. Zgodnie z danymi zawartymi w raporcie do Komisji Europejskiej w ramach art. 12 Dyrektywy Ptasiej, trend liczebności populacji, w ostatnich 12 latach (2000-2012), określony został jako wzrost (http://bd.eionet.europa.eu/article12/). Natomiast zgodnie z danymi z Państwowego Monitoringu Środowiska, Monitoringu Ptaków Polski trend liczebności wskazano jako nieokreślony (http://www.monitoringptakow.gios.gov.pl/baza-danych). Liczebność rybitwy rzecznej na Warmii i Mazurach jest zagrożona ze względu na działalność drapieżników. Może ona znacznie ograniczyć liczebność lub nawet doprowadzić nawet do porzucenia miejsc lęgowych. Obserwowano to w roku roku 2015, kiedy to w rez. Ptasia Wyspa odnotowano obecność dwóch kotów. Liczebność par rybitw rzecznych spadła o ponad 80% (dane własne PTOP).
Ochrona gatunkowa w Polsce: gatunek objęty ochroną ścisłą, wymagający ochrony czynnej (Dz U z 2004 r. Nr 220, poz. 2237); Dyrektywa Ptasia: Art. 4.1, załącznik I
Rybitwa czarna jest w Polsce gatunkiem ściśle chronionym. Został on uznany przez BirdLife International (BirdLife 2004a) za gatunek o niekorzystnym statusie ochronnym (SPEC-3). Zgodnie z opublikowaną Czerwoną listą ptaków Europy przygotowaną przez Komisję Europejską i BirdLife International rybitwa czarna jest gatunkiem z oceną: LC, gatunki najmniejszej troski, narażone na wyginięcie (Chmielewski S. 2004). Zgodnie z danymi zawartymi w raporcie do Komisji Europejskiej w ramach art. 12 Dyrektywy Ptasiej, trend liczebności populacji rybitwy czarnej, w ostatnich 12 latach (2000-2012), określony został jako spadkowy (http://bd.eionet.europa.eu/article12/). Zgodnie z danymi z Państwowego Monitoringu Środowiska, Monitoringu Ptaków Polski trend liczebności populacji określono jako umiarkowany spadek (http://www.monitoringptakow.gios.gov.pl/baza-danych). Ostatnie oceny liczebności gatunku wskazują na zmniejszanie się liczebności populacji krajowej z 4000-5000 par (Sikora i in. 2007) do 2000-3000 par (Betleja i in. 2015). Na Warmii i Mazurach obserwuje się podobne trendy populacyjne (dane własne PTOP).
Ochrona gatunkowa w Polsce: gatunek objęty ochroną ścisłą, wymagający ochrony czynnej (Dz U z 2004 r. Nr 220, poz. 2237), Dyrektywa Ptasia: Art. 4.1, załącznik I
Mewa czarnogłowa jest w Polsce gatunkiem ściśle chronionym. Zgodnie z opublikowaną Czerwoną listą ptaków Europy przygotowaną przez Komisję Europejską i BirdLife International mewa czarnogłowa jest gatunkiem z oceną: LC, gatunki najmniejszej troski, narażone na wyginięcie (Zielińska M. 2004). Zgodnie z danymi zawartymi w raporcie do Komisji Europejskiej w ramach art. 12 Dyrektywy Ptasiej, trend liczebności populacji mewy czarnogłowej, w ostatnich 12 latach (1998-2012), określony został jako wzrostowy (http://bd.eionet.europa.eu/article12/). Natomiast zgodnie z danymi z Państwowego Monitoringu Środowiska, Monitoringu Ptaków Polski trend liczebności wskazano jako fluktuacje (http://www.monitoringptakow.gios.gov.pl/baza-danych). Na Warmii i Mazurach również gatunek polega silnym fluktuacjom. W rezerwacie Ptasia Wyspa liczebność waha się od 1 do 12 par (dane własne PTOP).
Ochrona gatunkowa w Polsce: gatunek objęty ochroną ścisłą (Dz U z 2004 r. Nr 220, poz. 2237); Dyrektywa Ptasia: Art. 4.1, załącznik I
Mewa śmieszka jest w Polsce gatunkiem ściśle chronionym. Status zagrożenia w Europie określono jako "S" gatunek niezagrożony (Bukacińska & Bukaciński 2004), którego status ochronny jest prawdopodobnie odpowiedni. Status BirdLife International: SPEC -. Globalny status zagrożenia wg kryteriów IUCN - LC. Zgodnie z danymi z Państwowego Monitoringu Środowiska, Monitoringu Ptaków Polski trend liczebności wskazano jako nieokreślony. W regionie Warmii i Mazur liczebność jest silnie uzależniona o poziomu wody i może ulegać znacznym wahaniom.
Ochrona gatunkowa w Polsce: gatunek objęty ochroną ścisłą (Dz U z 2004 r. Nr 220, poz. 2237); Dyrektywa Ptasia: Art. 4.2, załącznik II
Rybitwa białoskrzydła jest w Polsce gatunkiem ściśle chronionym. Znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze zwierząt (2001) ze statusem "NT" gatunek niższego ryzyka (Górski A. 2004), ale bliski zagrożenia. W Europie określany statusem zagrożenia "S" gatunek niezagrożony, którego status ochronny jest prawdopodobnie odpowiedni. Globalny status zagrożenia wg kryteriów IUCN - LC. Kategoria SPEC wg BirdLife - Non-SPEC. Gatunek bardzo nielicznie lęgowy głównie w środkowej i wschodniej części kraju. Na Warmii i Mazurach występuje sporadycznie. W miejscach realizacji projektu pojedyncze pary gniazdują na polderze Kwiecewo.
Ochrona gatunkowa w Polsce: gatunek objęty ochroną ścisłą, wymagający ochrony czynnej (Dz U z 2004 r. Nr 220, poz. 2237); Dyrektywa Ptasia: Art. 4.2
Rybitwa białowąsa jest w Polsce gatunkiem ściśle chronionym. Znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt (2001) ze statusem "LC" gatunek mniejszego ryzyka (Dyrcz A. 2004), ale wymagający szczególnej uwagi. Status zagrożenia w Europie: D gatunek zagrożony z racji zmniejszania się liczebności populacji. Globalny status zagrożenia wg kryteriów IUCN - LC. Kategoria SPEC wg BirdLife - SPEC3. Jest to rybitwa bardzo nielicznie lęgowa, która w ostatniech latach przeżywała silny wzrost liczebności, ale obecnie znowu populacja zmniejsza się. W miejscach realizacji projektu pojedyncze pary gniazdują na polderze Kwiecewo.
Ochrona gatunkowa w Polsce: gatunek objęty ochroną ścisłą, wymagający ochrony czynnej (Dz U z 2004 r. Nr 220, poz. 2237); Dyrektywa Ptasia: Art. 4.1, załącznik I; Polska Czerwona Księga Zwierząt (2001): LC gatunek mniejszego ryzyka, ale wymagający szczególnej uwagi
